WIGILIA SEKCJI TURYSTYCZNYCH

TURYSTYCZNY „OPŁATEK”

20 grudnia 2014r. członkowie sekcji turystycznych: PTTK „Senior” i turystyki pieszej zebrali się na „Spotkaniu Opłatkowym”. W tym roku odbyło się ono nie nietypowo. Nasza koleżanka Tatiana Biała, zaproponowała zorganizowanie spotkania u niej na działce. Czekała na nas na przystanku przebrana w strój Mikołaja, co od razu wprowadziło wspaniały nastrój.

Tatiana nie tylko udostępniła działkę, ale przygotowała ją wspaniale. Czekały na nas stoły, przykryte białym obrusem, ławy i krzesła pod wiatą (zmieściło się nas ponad 20 osób), ubrany żłobek, ognisko, dla chętnych huśtawka ogrodowa. Przygotowała nam też wspaniałą zupę wigilijną. Pozostali uczestnicy też przynieśli ze sobą tradycyjne potrawy. Stoły były gęsto zastawione, a jeszcze, z altanki, donoszono gorące dania. Spotkanie rozpoczęliśmy tradycyjnie od podzielenia się opłatkiem. Przyniesione potrawy były tak wspaniałe, że niektórych z trudem udało się oderwać od stołu. Przy ognisku śpiewaliśmy kolędy. Bożenka, jak zwykle, poprzebierała nas. Niestety, w tym roku nie przygotowała tekstów jasełek, a byliśmy tak do tego przyzwyczajeni, że nikt inny tego nie zrobił.

Zawiodła nas trochę pogoda. Zamiast puszystego śniegu, deszczyk nam trochę kropił. Mieliśmy na szczęście dach nad głową. Ale nawet zadaszenie nie broniło nas przed silnym wiatrem, który zwiewał nam papierowe i plastikowe naczynia. Wykazywaliśmy się dużą pomysłowością w ich zabezpieczaniu. Nie zepsuło to nam humorów.

Dziękujemy Ci Tatiano za humor i życzliwość. Dzięki Tobie spędziliśmy wspaniałe chwile.

Maria Wójcicka

 zdjęcia Irena Nikonowicz sek.fot

 Spotkanie opłatkowe

  Tradycyjnie już od lat studenci Uniwersytetu Trzeciego Wieku, spotykają się w gronie życzliwych sobie osób, aby móc złożyć życzenie świąteczne i noworoczne.

 Tak też było 17 grudnia 2014 r, 80 osób przybyło do sali bankietowej w restauracji "Astoria". Spotkanie to uświetnili swoją obecnością ks. Biskup Henryk Ciereszko, Pani Zdzisława Sawicka Dyrektor Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie i Pan Czesław Kryszkiewicz honorowy Prezes UTW. Goście i studenci zajęli miejsca przy stołach pokrytych śnieżnobiałymi obrusami na których znajdowały się potrawy wigilijne.

Wszystkich obecnych na spotkaniu w ciepły i serdeczny sposób powitała Pani Krystyna Szner Prezes UTW.

Następnie zapowiedziała występ dzieci z Przedszkola Samorządowego nr 42 "Niezapominajki". Wychowawczynie

z tego przedszkola wspólnie z dziećmi przygotowały Jasełki - widowisko o Bożym Narodzeniu. Dzieci z ogromnym wdziękiem i zaangażowaniem, przebrane za postacie: Maryi, Pasterzy, trzech króli i Aniołów odegrały swe role

w widowisku przedstawiając narodzenie Chrystusa w Betlejem. Po zakończonym występie, Prezes UTW serdecznie podziękowała wychowawcom i dzieciom za tak pięknie przygotowane i przedstawione widowisko.

Kolejną osobą, która zabrała głos był Ks. Biskup Henryk Ciereszko, powiedział, że przedstawione Jasełki wywołały wspomnienia z lat dziecięcych. Niech te piękne uczucia i wspomnienia pozostaną z nami. W ten szczególny wieczór dzieląc się swoim dobrem z innymi, czynimy im dobro. Na zakończenie swojej wypowiedzi Biskup życzył wszystkim zebranym szczęśliwych, zdrowych i błogosławionych Świąt Bożego Narodzenia i szczęśliwego Nowego Roku 2015. Po życzeniach odśpiewaliśmy kolędę "Wśród nocnej ciszy".

Następnie składając sobie wzajemnie życzenia, zdrowia, szczęścia, pomyślności spełnienia marzeń i pragnień

dzieliliśmy się opłatkiem. Śpiewaliśmy wspólnie kolędy, kelnerzy roznosili gorący barszczyk z pasztecikiem.

W cichych rozmowach spożywaliśmy potrawy wigilijne, miła i przyjemna atmosfera zakończyła spotkanie opłatkowe w roku 2014.

Helena Kurza                                      

Z GLOGEREM W PODRÓŻY

       Muzeum Podlaskie w Ratuszu zaprosiło słuchaczy z UTW na wykład z prezentacją -  11 grudnia 2014 roku. Z tematem zapoznała nas pani Alina Dąbrowska, historyk sztuki z Muzeum Wnętrz Pałacowych w Choroszczy. Salę wykładową w muzeum zapełniliśmy do ostatniego miejsca. Co oczywiście nie powinno nikogo dziwić, ponieważ miłośników wędrowania i podróżowania jest w naszym UTW całkiem spora grupa.

       Zygmunt Gloger – wybitny etnograf, folklorysta, krajoznawca, archeolog i historyk, urodził się w 1845 roku w Kamionce, powiat łomżyński. Od 1858 r uczęszczał do szkoły  w Warszawie, a w 1867 roku ukończył Szkołę Główną. Na kształtowanie się jego zainteresowań duży wpływ wywarli w tym okresie Julian Bartoszewicz, historyk i literaturoznawca oraz Józef Ignacy Kraszewski, który przyjaźnił się z jego ojcem. W roku 1867  pracami etnograficznymi rozpoczął on współpracę z Biblioteką Warszawską, a w 1868 r podjął studia z zakresu historii i archeologii na Uniwersytecie Jagiellońskim. Spotkał się też w tym czasie z Wincentym Polem i Oskarem Kolbergiem, co także nie pozostało bez wpływu na jego zainteresowania badawcze ………..

     Wczytując się w biografię Zygmunta Glogera można pokusić się o analizę bardziej ogólną i spróbować odpowiedzieć na pytanie, jak wiele czynników wpływa na kierunki działań indywidualnego człowieka, determinuje jego sukcesy i porażki. Będą to i urodzenie, i małżeństwo, znajomi i przyjaciele rodziny, rodzice i ich życiowe priorytety… . To także szczęście i przypadek, charakter oraz osobista aktywność. I jeszcze… .

Bożena Matwiejczuk

Pełny tekst artykułu znajdzie się w styczniowym numerze gazetki „Wiecznie Młodzi”

 zdjęcia Irena Nikonowicz sek.fot.

Szybkie chodzenie z kijkami, czyli nasza środowa sekcja aktywności

Poranek ostatniej środy 10 grudnia przywitał nas piękną słoneczną pogodą i lekkim przymrozkiem. Postanowiłam więc wykorzystać tak piękną pogodę i zrobić małą sesję zdjęciową. Stawiłyśmy się nawet w większej niż zazwyczaj grupie, ponieważ zwykle bywa nas 6-8, a tamtego ranka grupa nasza liczyła 10 Pań. Czasem zaszczycają nas obecnością Panowie, ale tym razem była tylko płeć piękna.

Oszronione drzewa i słońce sprawiały piękny widok. W takiej scenerii zaczęłyśmy nasze spotkanie jak zwykle rozgrzewką. Potem w szybkim tempie rozpoczęłyśmy cotygodniową wędrówkę alejkami Zwierzyńca. Oczywiście robiłyśmy przystanki, ale chodzenie zajmuje nam łącznie półtorej godziny. Atmosfera jest zawsze bardzo budująca, a po takim marszu uwalnia się niesamowita liczba endorfin i promieniejemy radością, co widać na zdjęciach!

Zapraszamy na nasze spacery, naprawdę warto, to samo zdrowie!

Aktywna uczestniczka

Elżbieta Żylińska

 Zdjęcia Ela Zylińska -sekcja fot

System ochrony zdrowia w Polsce – ogólne zasady i praktyczne wskazówki” -Wykład 04.12.2014

 Wykładowca: dr Adam Dębski /Rzecznik Prasowy NFZ/; Monika Cierpiesz-Sanatoria 

 zdjęcia Maria Szulga, Irena Nikonowicz sek.fot

Wykład pani Profesor i występy chóru młodzieżowego z Ciechanowca obejrzeliśmy dzięki naszemu koledze Mirosławowi Kulesza,który jest bardzo związany z Ciechanowcem i żarliwie promuje swoich byłych uczniów  z wielką korzyścia dla naszych słuchaczy. Dziękujemy.

Wykładowca prof.dr hab. n. med. Hanna Bachórzewska-Gajewska

„Choroba wieńcowa, udary, zapobieganie i leczenie” 27.11.2014

DZIĘKI CZEMU ŻYJEMY DŁUŻEJ?

Oczekiwana długość życia w chwili urodzenia zwiększyła się w latach 1970-2010

u mężczyzn o 5,8 lat z 66,3 do 72,1
u kobiet o7,3 lat z 73,1 do 80,5

zmniejszenie umieralności z powodu chorób sercowo-naczyniowych wynika z
w 54% z redukcji czynników ryzyka
w 40% z większej skuteczności leczenia choroby wieńcowej niewydolności serca
w 6% z innych przyczyn

Prognoza na rok 2020

Spodziewana jest dalsza redukcja śmiertelności z powodu chorób sercowo-naczyniowych. Przyczyni się do tego redukcja stężenia cholesterolu, większa  aktywność fizyczna, ograniczenie palenia papierosów, oraz skuteczniejsza kontrola nadciśnienia tętniczego/ok 167000 zgonów mniej/

Równocześnie przewidywany jest wzrost zapadalności na cukrzycę i przyrost masy ciała co wzrośnie na zwiększenie śmiertelności.

W 2013 roku urodzi się człowiek ,który może przeżyć 300 lat Aubrey de Grey brytyjski doktor biologii”adwokat długowieczności”

CZYNNIKI RYZYKA

1.Palenie tytoniu
2.Wysokie stężenie cholesterolu
3.Podwyższone ciśnienie tętnicze
4.Obciążony wywiad rodzinny
5.Cukrzyca
6.Otyłość
7.Niewydolnośc nerek.
8.Inne 

NORMY LIPIDOGRAMU

Cholesterol całkowity<190mg/dl

LDL- cholesterol<130mg/dl

 HDL-cholesterol

dla kobiet  > 50mg/dl
dla mężczyzn > 40mg/dl

Trójglicerydy < 150mg/dl

ZABURZENIA LIPIDOWE -WYKRYWANIE

Oznaczenie profilu lipidowego zaleca się u chorych z

-rozpoznaną chorobą niedokrwienną serca

-nadciśnieniem tętniczym

-cukrzycą t.2

-otyłością BMI >lub =30 lub obwodem talii .>94cm u m. i > 80cm u kobiet

- dodatnim wywiadem rodzinnym w kierunku chorób serca

-przewlekłą chorobą nerek

Dalszy ciąg przydatnych wiadomości  z wykładu na załączonych zdjęciach

Zdjęcia i skrót informacji z wykładu

Maria Szulga-sekcja fot.

Koncert w Wyższej Szkole Muzycznej

"Technika bel canto w XVII - XIX ,w traktatach i e-lerningu".

 Jan Maciejewski (Muzeum w Tykocinie), wykład z prezentacją w dniu 20.11.2014 r.

Temat niełatwy, ale frapujący: "Symbolika żydowska w sztuce sepulkralnej" /nagrobnej, cmentarnej, pogrzebowej, służącej kultowi i pamięci zmarłych/.

         Zdjęcia Irena Nikonowicz -sekcja fotograficzna                                                

Spotkanie w Muzeum Wojskowym w dniu 18.11.2014 r.        

"Dzieje polskiej szabli.Kolekcja broni białej ze zbiorów Adama L.Woźniaka."

    Na spotkaniu było nas wyjątkowo dużo.Biała broń wciąż budzi sympatie Polaków. Każdy z nas jest między innymi dumny historią Michała Wołodyjowskiego - I szabli I Rzeczpospolitej. Między innymi lubimy oglądać zawody szermiejskie - sztukę walki białą bronią. W tej dyscyplinie sportowej Polacy wiele razy byli mistrzami Europy i świata.

   Po odzyskaniu niepodległości we wszelkich defiladach wojskowych dowódcy prezentowali białą broń.Podczas spotkania na ten temat dostaliśmy więcej informacji.Sto lat temu wybuchła I wojna światowa. O wolność Polski walczyli polscy żołnierze używając między innymi białej broni.Dowódcy wojskowi byli mistrzami walki wręcz. Mistrzowie walki białą bronią: płk.K.Szymanowski,płk.J.Lukaszewicz i płk. J.Dziewulski przyjmowali kapitulację zaborców.W dniu 19 lutego 1919r.odbyła się uroczysta msza polowa w kościele farnym i przejście przez miasto strzelców wyborowych, ułanów płk.J.Dziewulskiego i innych formacji wojskowych, między innymi prezentujących białą broń. W gablotach Muzeum Wojska mogliśmy oglądać piękne egzemplarze szabel, szpad  nawet toporów, a także groty i trzonki starej broni. Była to broń z XII, XVIII i XIX wieku - wszystkie egzemplarze niezwykle cenne. Niestety nie dostaliśmy na ten temat dokładniejszych informacji. Barbara Kostka  

Zdjęcia Irena Nikonowicz-sekcja fotograficzna

  Rajd sekcji turystyki pieszej - temat "Poznajemy swoje miasto (Klepacze - Starosielce". 

15.11.2014

Pomimo pogody niezbyt zachęcającej do spacerów i obaw Waldemara co do frekwencji na rajdzie po Dniu Seniora, stawiliśmy się w zadziwiająco licznej grupie i w pełni sił.

Odwiedziliśmy Pana Jana Fronckiewicza, twórcy modeli i makiet. Byliśmy pod wrażeniem jego prac modelarskich odzwierciedlających najpiękniejsze i najbardziej znane budowle z całego świata, repliki najstarszych zabytków, drewnianych kościołów, cerkwi prawosławnych, a także innych obiektów.

Następny przystanek zrobiliśmy na skrzyżowaniu ulic Granicznej i Długiej. Ulica Graniczna, jak wskazuje na to jej nazwa rzeczywiście oddziela Klepacze od Białegostoku. Było więc tak, że jedni z nas stali na gruntach Klepacz, a inni – o krok dalej -byli już w Białymstoku.  

Stamtąd powędrowaliśmy do Cerkwi p.w. Zaśnięcia Najświętszej Maryi Panny, która działa w Starosielcach od czasów I wojny światowej. Z uwagi na pogodę nie fatygowaliśmy nikogo do otworzenia nam tego sanktuarium i obejrzeliśmy je z zewnątrz. Podziwialiśmy mozaikę przedstawiającą Matkę Boską z Dzieciątkiem oraz równie piękny witraż, które  nie są charakterystyczne dla zdobnictwa cerkwi. 

Zwiedziliśmy również cmentarz. Zwróciliśmy uwagę na charakter wielu nagrobków, które mają kształt pni drzew z obciętymi konarami, jako symboliki życia i umierania.

Zatrzymaliśmy się na chwilę zadumy przy nagrobku Księdza Pawła Grzybowskiego, żyjącego w latach 1874 – 1932, którego poświęcenie dla harcerstwa parafianie uhonorowali budując nagrobek w ciągu jednej nocy, żeby ich kapłan mógł godnie spocząć po śmierci.

Potem po przejściu torów kładką dworca Białystok - Starosielce zatrzymaliśmy się przy Kościele imienia Najświętszej Maryi Panny i św. Stanisława Biskupa Męczennika.

Również w tym przypadku nie prosiliśmy o otworzenie kościoła, tylko przez oszklone drzwi oglądaliśmy wystrój, ołtarze, nawy, żyrandole i obrazy.

Wracaliśmy trochę zmarznięci i głodni, ale z poczuciem wspaniale i aktywnie spędzonego wspólnie czasu.

(Obszerniejszy materiał na temat rajdu znajdzie się w najbliższym wydaniu naszej gazetki.)

Tekst -  Elżbieta Żylińska

zdjęcia - Irena Nikonowicz - sekcja fotograficzna.

 Spotkanie Słuchaczy UTW z okazji Dnia Seniora w restauracji Astoria 14 listopada 2014 r.

Dzień Seniora na UTW

"Naprawdę istnieje tylko jedna radość: obcowania z ludźmi"

Antoine de Saint-Exupery

Stosując tę maksymę dnia 14 listopada 2014r. spotkaliśmy się w Centrum Restauracji Astoria, w jednej  z większych sal. Uroczystość zgromadziła 120 naszych słuchaczy.

Część oficjalną Dnia Seniora rozpoczęła Pani Prezes Krystyna Szner. Serdecznie i gorąco powitała przybyłych gości oraz studentów UTW. W części oficjalnej wyróżniono członków Zarządu i aktywnych słuchaczy z sekcji zainteresowań, podziękowaniami i książkami. Po akcie wyróżnień mieliśmy okazję usłyszeć wspaniałe głosy naszych chórzystek i chórzystów wykonujących pieśni patriotyczne z okazji minionego Święta Niepodległości /11.11.2014r/ oraz piosenki wybrane z repertuaru.

Po występie chóru "Astra" swój skrócony program zaprezentował zespół artystyczny z projektu Congenial.

Po części oficjalnej i artystycznej rozpoczęła się część bardziej integracyjna - czyli tańce.

Przed tańcami, kelnerzy roznieśli gorące dania. Posileni i wzmocnieni ruszyliśmy w korowód taneczny.

Didżej w sposób profesjonalny dobierał muzykę tak, aby zaspokoić wszystkich oczekiwania taneczne.

Bawiono się wspaniale do końca imprezy tj. do 22:00.

Helena Kurza

 zdjęcia: Maria Szulga- sekcja fot

"WIELOKULTUROWOŚĆ PODLASIA" - wykład odbył sie w dniu 13 listopada 2014r

Zrób coś pożytecznego dla innych!

Dnia 12 listopada 2014 roku grupa słuchaczy UTW ,chętna nieść pomoc innym spotkała się ,aby omówić zasady funkcjonowania sekcji. W spotkaniu wzięła udział Pani Prezes Krystyna Szner i 16 osób z grona słuchaczy.

W toku dyskusji ustalono zasady funkcjonowania sekcji:

1.Sprawny przepływ informacji od osób potrzebujących do członków sekcji;

2.Komunikatywność i otwartość na drugą osobę;

3.Dyskrecja;

4.Prawidłowe relacje ze strony oczekującej pomocy i udzielającej pomoc.

Działalność Sekcji Pomocy Koleżeńskiej ukierunkowana jest na osoby samotne nie radzące i nie mogące sobie poradzić z codziennymi problemami.

Zakres pomocy obejmuje następujące sprawy ,jak:

- pomoc przy sprzątaniu;

- zakupy leków i rzeczy pierwszej potrzeby;

- rozmowy, czytanie książek itp.

Do dyspozycji osób potrzebujących są:

1. Tablica korkowa umieszczona na korytarzu UTW, do której można przypiąć kartkę z podaniem potrzeby;

2. Telefon do biura UTW  nr.85 745 71 08 do Pani Teresy Kaczyńskiej;

3. Kontakt osobisty z Panią Teresą Kaczyńską lub z Kier. Sekcji Joanną Zdanowicz (tel.501 485 572).

Nadal przyjmujemy zgłoszenia osób chętnych do pracy w tej sekcji.

Notatka - Helena Kurza

Zdjęcia - Maria Szulga

Czas zadumy i refleksji.

W niedzielny poranek 8 listopada 2014 r. o godz. 9-tej spotkaliśmy się przy bramie

głównej cmentarza katolickiego przy ul. Wł. Raginisa. Jest to spotkanie sekcji

PTTK”Senior”po niedawno  minionym dniu Wszystkich Świętych i Dniu Zadusznym

gdy wspominamy naszych zmarłych i odwiedzamy cmentarze.

Pamięć i szacunek dla zmarłych to bardzo ważna cecha naszej kultury, tradycji,

tożsamości narodowej i naszego człowieczeństwa.

Przewodnikiem po historii cmentarzy, które odwiedziliśmy była Pani Hanna Wiatrowska

Przewodnik Turystyczny PTTK  Oddział Białystok.

Cmentarz katolicki parafii bazyliki archikatedralnej Wniebowzięcia Najświętszej

Marii Panny jest jednym z najstarszych białostockich nekropolii. Założony

został w 1886 r. przez księdza dziekana Wilhelma Szwarca. W dwa lata później na

wprost bramy głównej wybudowano kaplicę p.w. Chrystusa Zbawiciela. Do dnia

dzisiejszego jest cmentarzem czynnym. Znajduje się tu bardzo wiele kwater mieszkań-

-ców Białegostoku zasłużonych dla rozwoju i rozkwitu miasta. Są to kwatery rodziny

Wieczorków, Ellertów, Kucharskich, Malinowskich, Ireny Białównej  i bardzo wielu

innych. Obrońcy Białegostoku z 1920 i 1939 roku też mają tu swoje kwatery.

Cmentarz przybrał świąteczną szatę. Na wszystkich grobach są kwiaty i znicze przy-

-niesione przez rodziny, bliskich i znajomych.

Pan Prezydent Białegostoku Tadeusz Truskolaski na grobach zacnych mieszkańców,

którzy tworzyli historię miasta, złożył piękne wińce z szarfą biało-czerwoną.

Cmentarz żydowski wyznawców judaizmu znajduje się przy ul. Wschodniej,

graniczy z wcześniej odwiedzonym cmentarzem katolickim. Cmentarz ten założony

został w 1892 r,, choć pochówki odbywały się kilka lat wcześniej.

W 1906 r. pochowano tu ofiary pogromu żydowskiego dokonanego przez Polaków

i Rosjan, zdarzenie to upamiętnia pomnik. Jest to rozległy cmentarz o pow. 12.5 ha,

otoczony ceglanym murem. Zachowało się tu około 5 – 6 tys. nagrobków, z których

najstarszy pochodzi z 1876 r. Jest to cmentarz nieczynny, ostatni pochówek

odbył się w 1969 roku.

Po krótkim spacerze po dzielnicy Wygoda dotarliśmy  do  Lapidarium

ewangelicko-augsburskiego cmentarza  u zbiegu ulic Wasilkowskiej i 42 Pułku

Piechoty. Cmentarz powstał pod koniec XIX wieku, kiedy zapełniła się protestancka

nekropolia na dzisiejszym Rynku Siennym. Pierwszy pogrzeb odbył się w maju 1885r.

Najważniejszym punktem cmentarza było wzgórze z grobowcem Hasbachów, oraz

nieistniejąca już kaplicą. Do dziś przetrwało mauzoleum poświęcone niemieckim

żołnierzom, którzy walczyli pod Tannenbergiem. Stoi tu granitowy obelisk  zwieńczony

żołnierskim hełmem. Zaraz po drugiej wojnie światowej, jako odwet na wszystkim co

kojarzyło się z Niemcami, niszczono i rozkradano także kamienne nagrobki.

Przed całkowitą dewastacją uratował cmentarz Antoni Oleksicki, konserwator zabytków,

który w 1989 r. wstrzymał decyzję ówczesnych władz o likwidacji cmentarza .

Utworzone zostało lapidarium. Wykonano murowane ogrodzenie do którego przymoco-

-wane zostały fragmenty dawnych nagrobków, które to tworzą bardzo ciekawą mozaikę

o wartości historycznej. Inskrypcje na nagrobkach są świadectwem jak znakomitych

obywateli naszego miasta tu chowano między innymi białostockich fabrykantów

niemieckiego pochodzenia, rodziny Hasbacha, Moesa, Trylingów, Citronów itd.

Opracowała   Inka Piekarska

 Białostockie cmentarze 8.11.2014 Wycieczka koła SENIOR

Zdjęcia Zofia Stanisławska i Irena Nikonowicz -sekcja fotograficzna

XX Miejski Dzień Seniora

 

    Dnia 6 listopada 2014r. liczna rzsza seniorów z terenu miasta spotkała się w Auli "Magna" Pałacu Branickich po raz dwudziesty na Miejskim Dniu Seniora, organizowanym przez Miejski Ośrodek Pomocy Rodzinie. Wśród obecnych seniorów byliśmy i my studenci UTW. Uroczystość miała na celu docenienie osób zaangażowanych w działalność na rzecz seniorów. Honorowy patronat nad imprezą objął Prezydent Miasta Białystok prof. Tadeusz Truskolaski. Otwarcia imprezy dokonała Zdzisława Sawicka dyrektor Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie. Powitała gości zaproszonych i seniorów. Jako pierwszy głos zabrał Prezydent Miasta Białegostoku.Wswoim wystąpieniu między innymi wspomniał o wartościach edukacyjnych Uniwersytetu Trzeciego Wieku. Odniósł się także do jubileuszu XX lecia Dnia Seniora. Wszystkim seniorom złożył życzenia 100 lat życia i wiecznej,wiecznej młodości.

  Pani Krystyna Tuzinkowska i Zdzisława Cieślikowska z MOPR, przeprowadziły część dekoracyjną 57 seniorów z terenu miasta. Wśród osób wyróżnionych znalazło się 9 naszych studentów: Bonifatiuk Helena, Kulesza Mirosław, Kryszkiewicz Czesław, Malewicz Waldemar, Maria Janik, Parzyszek Jadwiga, Tryburska Łucja, Waszkiewicz Tamara oraz nasza Prezes Krystyna Szner.

  Wyróżnionym listy gratulacyjne i książki wręczał Prezydent Miasta Tadeusz Truskolaski.

 Następnie zabierali głos goście zaproszeni,składając życzenia seniorom.

Imprezę uświetniły występy zespołów artystycznych:Klub Seniora przy MOPR przygotował taniec integracyjny "Spacerkiem przez świat". Akademia 50+ przygotowała taniec "Sewillana", hawajski,  flamenco. Uniwersytet Trzeciego Wieku zaprezentował spektakl pt"Kapcie precz". Występy artystaczne zakończyły jubileuszowy Dzień Seniora.

Helena Kurza

 Zdjęcia :Irena Nikonowicz -sekcja fot

 Nikifor i jego Krynica - 30.10.2014

    Wystawą w Muzeum Rzeźby Alfonsa Karnego zainteresowało się przeszło 60 słuchaczy UTW. Część z nich zapewne podczas pobytów sanatoryjnych w Krynicy odwiedziło Muzeum Nikifora w willi Romanowka. Dlaczego wystawa Nikifora i dlaczego w tym Muzeum?

 Okazuje się, że Alfons Karny był bliskim znajomym Nikifora od lat 40-tych XX w.

    W swoich zbiorach Karny posiadał około 30 obrazow tego malarza.O zyciu i malarstwie Nikifora uczestnikom wystawy opowiadala jej kustosz - Krystyna Karpinska.

 Nikifor urodził się jako Epifaniusz Drowniak 21 maja w 1895 roku w społeczności Łemkowskiej . Jego matka, Eudokia Drowniak, była głuchoniema żebraczka sprzątająca hotele Krynicy. O ojcu krążą plotki, że był to mieszkający w hotelu "Trzy Róże" znany polski malarz. Matka z powodu biedy i ułomności była osobą wyizolowaną w środowisku nie tylko Krynickim, ale i Łemkowskim i to wpłynęło na dorastanie Epifaniusza. Był on osobą bardzo samotną, biedną i źle mówiącą. Nie mając domu, Nikifor z matka, tułali się po Krynicy, a w czasie jej pracy, Eudokia zostawiała syna pod mostem lub w cerkwi. Epifaniusz uczył się w ruskiej szkole przy cerkwi, której nie skończył, ale list, który jest jednym z eksponatów wystawy świadczy, że umiał pisać.

       W malarstwie był samoukiem. Jego malowanie zaliczone jest do prymitywizmu. Z racji biedy malował na papierze biurowym lub kartonie, najpierw akwarelami, a później gwaszem. Jego pracownią był murek w parku Krynickim, a później budka, którą postawiło mu miasto. Nikifor nie był osoba lubianą, a wrecz uwazano go za osobe uposledzona psychicznie. Nie pasował do świetnego kurortu. Nawet trzykrotnie go z niego usuwano. Namalował około 40 tys. obrazów. Tematem jego prac były budynki Krynicy. Bardziej wzniosłe i dekoracyjne niż w rzeczywistości. Przyozdobione wieżyczkami, gzymsami, a nawet w jednym przypadku kuflami piwa. Bardzo kolorowe, ale pastelowe. Nawet powstała legenda, że kolory te są wynikiem śliny Nikifora. Są to obrazy cerkwi i ich wnętrz.

      W 1962 roku, kiedy Nikifor miał wyjechać na wystawę swoich prac do Bułgarii, okazało się, że nie posiada on zadnych dokumentów. Wówczas, to sąd w Muszynie określił jego tożsamość i artysta zaczal odtad figurowac jako Nikifor Krynicki.

    Nikifor czesto malował swoje autoportrety wśród duchownych. Wyglądał na nich tak, jak wyglądało jego marzenie o własnej osobie czyli często w meloniku , eleganckim garniturze, krawacie oraz z teczka-walizka. Traktował siebie jako malarza stąd, niektóre obrazy podpisywał - Matejko. Miał swoje prace wystawiane nawet w Paryżu, gdzie nurt prymitywizmu zaczął być bardzo modny w latach 30-stych XX wieku. Nikifor swoje prace bardzo cenil i ich nie rozdawał. Obecnie ich cena dochodzi do 6 tys. złotych. Pod koniec życia był w domu opieki, gdzie zmarł 1968 roku. Nie byl jedynym malarzem, którego twórczość znalazła uznanie dopiero po smierci.

        Na wystawie mozna podziwiac 60 prac tego artysty. Dodatkowo wystawa została wzbogacona starymi fotografiami architektury i ludzi z Krynicy z końca XIX i XX wieku. Jest też zdjęcie rodziny Łemkowskiej. W Muzeum Rzeźby Alfonsa Karnego jest to juz trzecia prezentacja twórczości Nikifora.

 Grażyna Rybka

Zdjęcia Irena Nikonowicz -sekcja fotogr.

 Dążenie w górę

To temat wykładu dr.inż arch Aleksandra Owerczuka z Politechniki Białostockiej przeprowadzony dnia 23.10.2014r.dla studentów UTW. Temat dotyczył budownictwa, które towarzyszy człowiekowi niemal przez całe życie.Pokaz multimedialny przedstawił jako pierwsze budowle wspinające się w góre - piramidy.Najbardziej znane kompleksy piramid znajdują się w Egipcie i prekalumbijskiej Ameryce.Największe piramidy Cheopsa i Chefrena znajdują się w Egipcie Starożytnym.Obiekty te w większości związane były z kultem religijnym. W budownictwie rozróżnia się budynki wysokie i wysokościowe.Wysokie to sięgające ponad 25 m do 55m, jak również wysokość określa liczba kondygnacji ponad 9 aż do 18. Budynki wysokościowe to te ,których wysokość przekracz 55m nad poziomem terenu lub posiadają ponad 18 kondygnacji.
 

Wieża Babel-Ziggurat z Mezopotamii w kontekście zabudowy Babilonu jest obiektem wysokościowym.W tamtych czasach była to budowla olbrzymia symbolizująca łączność ziemi z niebem.Była również zwiastunem człowieczego pragnienia budowania wysokich budowli.Z innych budynków ważnych z przeszłości to Latarnia Morska na wyspie Faros ok.120m wysokości.Na fundamentach tej budowli było usytuowane muzeum morskie.Była to budowla klasyczna stopniowo zmniejszająca się ku górze.Obiekt ten zrekonstruowano według ogólnikowych informacji.

Katedra Chartres we Francji budowana budowana w okresie średniowiecza,charakteryzowała się wyższą wieżą 115m.

Wieża Ejffla - jako koncepcja jednego z pracowników Ejffla została wybudowana w roku 1889 na wystawę światową w Paryżu.Wysokość jej wynosi ponad 312m.

Dążenie w górę to szczególna manifestacja i współzawodnictwo mierzenia się z innymi.

Stany Zjednoczone w latach 90 charakteryzowały się rozwojem budownictwa wysokiego i wysokościowego. Podłożem takich działań był wzrost cen gruntów budowlanych,dlatego więc starano się tworzyć na małych powierzchniach budynki wysokie.Zamysł ten został poprzedzony wynalezieniem bezpiecznej windy,był to sposób na powstawanie budynków wysokich i wysokościowych.Konstrukcje tych budynków były stalowe, elewacje przeszklone. Rozwój budownictwa wysokościowego to - budowla neogotycka 60 pięter Woolwork Building.

Chrysler Building w Nowym Jorku uzyskuje wyższą wysokość niż Wieża Eiffla tj.77 pięter.Wyścig na budowę coraz wyższych budynków był coraz większy. Empire Building o 102 piętrach powstał w zawrotnym tempie.4,5 piętra budowano dziennie.W ciągu 10 dni wybudowano 14 pięter.

Oglądając panoramę Nowego Jorku widzimy wysokościowce.Dwie bliźniacze wieże zaprojektowane przez architekta modernistycznego Minoru Yamasaki .Jedna 417m/z masztem 527m/ i druga 415m. Wieżowce World Trade Center budowane w latach 1966-1973 w roku 2001 ulagły tragicznemu zniszczeniu.

Wyścig dążenia w górę trwa. W Polsce również powstawały i powstają budynki wysokie i wysokościowe.

Pałac Kultury i Nauki w Warszawie przykład architektury socrealistycznej.Powstał według projektu Lwa Rudniewa 1952-1955.Wysokość 237m.Poza tym posiada zegar milenijny jako trzeci na świecie po Arabii Saudyjskiej z pierwszym zegarem.Naul.Złotej 44 budynek o wysokości 192m. zaprojektował Daniel Libeskind.

Maszt w Konstantynowie koło Gębina -646m,była to najwyższa konstrukcja na świecie,w roku1991 uległa zawaleniu.Białystok ma też swoje wysokie budynki.Przykładem tego jest budynek mieszkalny na ul.Żelaznej 55m wysokości i 18 kondygnacji i Kościół Św.Rocha budowany 1927-1945 wysokość 78m.

Najciekawsze informacje z wykładu spisała Helena Kurza

Zdjęcia :Maria Szulga - sekcja fotograficzna

Koncert pieśni do muzyki Ignacego Jana Paderewskiego

W dniu 23.10 2014r słuchacze UTW zebrali się w sali koncertowej Uniwersytetu Muzycznego na Wydziale Instrumentalno- Pedagogicznym w Białymstoku przy ul. Kawaleryjskiej 5, gdzie wysłuchali koncertu pieśni do muzyki Ignacego Jana Paderewskiego.

Na wstępie koncertu wystąpiła w roli prelegenta ad. dr Marta Wróblewska, która odwołała się do twórczości Ignacego Jana Paderewskiego.

Artysta z pasją oddawał się nie tylko wykonywaniu, ale i komponowaniu muzyki. Jego utwory utrzymane były w stylistyce neoromantycznej, często przybierające formy klasyczne, pojawiały się w nich także formy taneczne. O kunszcie kompozytorskim Paderewskiego świadczyły pieśni do tekstów wybitnych poetów polskich- Adama Asnyka, Adama Mickiewicza czy kompozytora Stanisława Moniuszki. Głównym celem jego było wyrażenie słów muzyką i dlatego śpiewak kierować się powinien słowami a przedłużać je muzyką. Pani ad. dr Marta Wróblewska omówiła poszczególne pieśni , które później usłyszeliśmy.

Julia Jewtuchowska wykonała pieśni A. Asnyka:

1. Gdy ostatnia róża zwiędła

2. Siwy koń

3. Szumi w gaju brzezina

4. Chłopca mego mi zabrali.

Ad. dr Marta Wróblewska –sopran –pieśni A. Mickiewicz:

1. Polały się łzy

2. Piosneczki

3. Moja pieszczotka- liryka

4. Gdybym się zmienił- erotyka

5. Nad wodą przejrzystą.

Małgorzata Piotrowska –słuchaczka I roku – pieśni S. Moniuszki:

1. Kwiatek

2. Prząśniczka.

Wszystkim paniom akompaniowała ad. dr Urszula Iżbicka- fortepian.

Kompozycje te charakteryzują piękne tematy muzyczne, nuta nostalgii, idealne poczucie harmonii z tekstem, także niezwykłe różnorodne i barwne partie fortepianu.

Maria Makal

WYPRAWA DO KRAINY OTWARTYCH OKIENNIC

18 października, mimo jesiennego chłodu, 18 uczestników sekcji turystyki pieszej pod wodzą niezawodnego Waldemara Malewicza wyruszyło na swój kolejny rajd. Autobusem dojechaliśmy do Żywkowa, by następnie pokonać trasę liczącą 10 km. Przeszliśmy przez wieś Soce, we wsi Puchły zwiedziliśmy cerkiew pod wezwaniem Opieki Matki Bożej, a w Trześciance –  cerkiew parafialną pod wezwaniem św. Michała Archanioła i kaplicę cmentarną. Na trasie mieliśmy tradycyjną część artystyczną, zorganizowaną przez Bożenkę Kosior, która tym razem przebrała nas za trześciańskie baby. Prawdziwą niespodzianką okazało się duże imponujące ognisko, rozpalone na terenie prawosławnego cmentarza w Trześciance, zapewne w ramach sprzątania tego miejsca przed Świętem Zmarłych. Ogrzaliśmy się nieco, a niektóre koleżanki ofiarnie i fachowo dorzucały gałęzi do ognia. Jak zwykle wyprawa dostarczyła nam dużo pozytywnych wrażeń i ruchu na świeżym powietrzu.

tekst: Barbara Wilczewska

zdjęcia: Barbara Wilczewska, Irena Nikonowicz

Beata Mróz- wykład na wystawie czasowej Ukiyo-e.

Drzeworyt w sztuce japońskiej.

We czwartkowe przedpołudnie 16 pażdziernika zgodnie z programem zajęć fakultatywnych słuchacze UTW odwiedzili główną siedzibę Muzeum Podlaskiego, czyli Ratusz Miejski, by wysłuchać wykładu pani Beaty Mróz na wystawie czasowej Ukiyo-e oraz obejrzeć drzeworyty w sztuce japońskiej.

Ukiyo-e  - japońskie „obrazy przepływającego świata”- rodzaj malarstwa i drzeworytu japońskiego funkcjonującego w swej typowej formie od polowy XVIIw. Ukiyo-e były plastycznym środkiem wyrazu społeczności ‘przepływającego świata’, powstającym w obrębie dzielnic rozrywki największych miast japońskich epoki Edo (1600-1867). Drzeworyt stanowił jeden z zasadniczych filarów kultury ukiyo.

Drzeworyt trafił do Europy w II poł. XIX w. (1854r), w okresie otwarcia się Japonii na świat i  zyskał duże uznanie  wśród miłośników sztuki japońskiej.

W Polsce  największym kolekcjonerem i koneserem sztuki japońskiej  był Feliks Jasieński ps „Manggha”. W 1920 r swoje zbiory przekazał Muzeum Narodowemu w Krakowie. Obecnie zbiory te znajdują się w wybudowanym w latach 80-tych Centrum Sztuki i Techniki Japońskiej „Manggha” w Krakowie.

Na wystawie mieliśmy okazję podziwiać drzeworyty z kolekcji „Manggha” oraz z kolekcji prywatnych. Podziwialiśmy  prace : Małgorzaty Sady, Koji Kamoli, Hirokazu Sigiura, Sharaku Toshusai, Hiroshige, Ishimi Osugi czy Chokosai Eisho. Nie zabrakło także plakatów np. Mieczysława  Wasilewskiego.

Wszyscy artyści malowali w duchu filozofii buddyzmu, dążąc aby umysł był jak najczystszy, nie był zanieczyszczony. Nie chodzi o wnętrze, ale o kontakt z naturą (przebywanie w ogrodach). Najważniejszy jest spokój, przebywanie w ciszy, wyeliminowanie hałasu, dążenie do harmonii i to są atuty do długiego życia w dobrej kondycji.

Tego właśnie życzę sobie i wszystkim słuchaczom UTW.

Tekst i zdjęcia Maria Makal -sekcja fotograficzna

Edukacja w Muzeum Wojska

         Nieliczna grupa słuchaczy naszego Uniwersytetu rozpoczęła pierwsze zajęcia fakultatywne na wystawie czasowej w Muzeum Wojska dnia 14 października 2014r pt."Wyzwolenie ? Bitwa o Białystok -1944r."

         Po powitaniu nas przez kustosza muzeum Pana Piotra Karczewskiego, rozpoczęliśmy zwiedzanie wystawy. Uwagę naszą przyciągnęły dioramy, na których przedstawiono miasto Białystok zniszczone w 90%, przerażone twarze mieszkańców obserwujących wycofującą się armię niemiecką i wkraczające oddziały sowieckie. Na dioramach ukazano momenty ,kiedy żołnierze niemieccy jak i armia sowiecka dopuszczają się zaboru mienia z fabryk, pałacyków, jak również kradną kosztowności należące do  mieszkańców Białegostoku. Wystawa ta pokazuje nam jak ogromną cenę zapłaciło miasto za pozbycie się okupanta niemieckiego.   Te fakty skłoniły nas do refleksji, jak i do zadania pytania: czy zaprezentowane wydarzenia można nazwać "wyzwoleniem"? czy kolejną "okupacją"?.

          Pan Piotr Karczewski kustosz muzeum w swojej wypowiedzi skoncentrował się na opisie, zgromadzonych na wystawie militariów niemieckich i sowieckich ,mundurów, ekwipunku żołnierz. Informacje ,które uzyskaliśmy wzbogaciły naszą wiedzę o Białymstoku o okres sprzed 70 lat. Po zakończeniu zwiedzania wystawy, podziękowaliśmy Panu Piotrowi wręczając wiązankę kwiatów.

Uwaga: Informacja szersza na ten temat w gazetce "Wiecznie Młodzi".

Helena Kurza

XXI INAUGURACJA ROKU AKADEMICKIEGO UTW 2014/2014

            To już po raz XXI zainaugurowaliśmy rok akademicki na naszym Uniwersytecie.

         9 października 2014 r. aula Wydziału Prawa Uniwersytetu w Białymstoku zapełniła się do ostatniego krzesła studentami i zaproszonymi gośćmi.

         Uroczystość rozpoczęto odśpiewaniem Hymnu Państwowego. Po hymnie Pani Prezes Krystyna Szner powitała przybyłych gości. Wśród zaproszonych obecni byli między innymi przedstawiciele władz:

1)    samorządowych: - Marszałek Województwa – Jarosław Dworzański, Dyrektor Departamentu Spraw Społecznych Urzędu Miasta – Edyta Mozyrska, Zastępca Dyrektora MOPR – Kazimierz Kuczek,

2)    uczelni - Prorektor Uniwersytetu w Białymstoku ds. dydaktycznych i studenckich – prof. dr hab. Jerzy Halicki, rektor Wyższej Szkoły Finansów i Zarządzania - dr Edward Hościłowicz, opiekun UTW - prof. dr  hab. Małgorzata Halicka - Wydział Pedagogiki i Psychologii UwB, dr Bogumiła Powichrowska – pełnomocnik Rektora Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Białymstoku,

3)    przedstawiciele duchowieństwa- ks. Biskup dr Henryk Ciereszko, ks. Mitrat – Anatol Ławreszuk, ks. prof. dr Dariusz Wojtecki,

4)    inni – prof. dr hab. Wojciech Pędich – jeden  z założycieli UTW, mgr inż. Czesław Kryszkiewicz – Honorowy Prezes UTW, mgr Anna Gryczkowska – WOAK Białystok, mgr Barbara Pacholska – Prezes Towarzystwa Przyjaciół Sokola i współzałożyciel UTW.

Swoją obecnością zaszczyciły nas media – telewizja i prasa.

     Kolejnym punktem uroczystości było przemówienie inauguracyjne Prezes UTW Krystyny Szner.

     Po przemówieniu tradycyjnie, podczas inauguracji odbyła się immatrykulacja 10 studentów nowoprzyjętych, po złożeniu przez nich ślubowania.

     Koleżanka Joanna Zdanowicz w swoim wystąpieniu podzieliła się z zebranymi, spostrzeżeniami i refleksjami ze swojej rocznej przynależności do UTW.

Stwierdziła, że bycie studentem pozwala poszerzać wiedzę, rozwijać swoje pasje i zainteresowania.

     Życzeniem jej jest również, aby ruch uniwersytecki zakreślał coraz większe kręgi, dając możliwość seniorom wychodzenia z domów, kontaktowanie się z innymi i nie pozostawanie w samotności.

      Goście honorowi zabierając głos życzyli nam dalszych sukcesów i dobrych efektów pracy na rzecz środowiska seniorów.

Chór „Astra” na zakończenie części oficjalnej inauguracji  odśpiewał „GAUDEAMUS IGITUR.”

     Rok akademicki 2014/2015 zainaugurował wykład Prorektora Archidiecezjalnego Wyższego Seminarium Duchownego w Białymstoku ks dr. Dariusza Wojteckiego nt. „Godność i posłannictwo osób starszych w życiu społecznym.” 

     Po wykładzie wystąpił chór „Astra” pod dyrekcją Aksany Dziadul.

  Tekst:   Helena Kurza    

   Zdjęcia: Maria Szulga -sekcja foto.