9 września 2024
Poniedziałek, 253 dzień roku
Imienieny obchodzą: Aldona, Piotr, Sergiusz
|
Co to jest decoupage?
Decoupage – to technika ozdabiania przedmiotów polegająca na przyklejaniu na odpowiednio spreparowaną powierzchnię (praktycznie każda powierzchnia: drewno, metal, szkło, tkanina, plastik, ceramika) wzoru wyciętego z papieru lub serwetki papierowej (technika serwetkowa).
Decoupage klasyczny polega na naklejaniu wzoru z papieru i pokryciu go wieloma warstwami lakieru tak, aby wtopił się całkowicie i nie był wyczuwalny przy dotknięciu. W zamyśle ma on wyglądać jak namalowany.
Słowo decoupage pochodzi od francuskiego czasownika „decouper” – wycinać.
Uważa się, że technika decoupage pochodzi ze wschodniej Syberii. Plemiona nomadów ozdabiały w ten sposób groby swoich przodków. Stamtąd technika przywędrowała do Chin, gdzie aż do XII wieku była popularną metodą ozdabiania lampionów, okien, pudełek i innych przedmiotów. W XVII wieku dzięki wymianie handlowej z Dalekim Wschodem decoupage przywędrowało najpierw do Włoch, a w XVIII w. do innych krajów Europy. Weneccy stolarze używali decoupage do produkcji mebli tworząc tańszą alternatywę do modnych wówczas chińskich lakierowanych mebli. Sztukę tą nazywano lacca contrafatta. Wkrótce odchodzono od naśladowania dalekowschodniego wzornictwa na rzecz kopii dzieł ówczesnych malarzy. Decoupage zyskało przydomek "sztuki biedaków".
Wkrótce decoupage stało się jednym z typowych kobiecych hobby, niezwykle popularnym m.in. na dworze Ludwika XV. Ozdabiano nie tylko meble, ale coraz częściej także mniejsze przedmioty np. pudełka i przybory toaletowe. Używano do tego już nie tylko kopii ale i wyciętych elementów oryginalnych obrazów. Zniszczono przez to wiele ówczesnych dzieł takich malarzy jak François Boucher, Jean-Honoré Fragonard, Pierre-Joseph Redouté, Jean-Baptiste Pillement, Jean Antoine Watteau.
Niektórych twórców techniką decoupage zaczęto powoli uznawać za artystów. Tak było z Mary Delany, która stała się ulubienicą dworu królowej Charlotty. Później przy pomocy decoupage'u tworzyli także Pablo Picasso i Henri Matiss.
Materiały
Do techniki decoupage stosuje się materiały, które zazwyczaj są dostępne w każdym gospodarstwie domowym:
· Przedmioty do ozdabiania: pudełka, skrzynki, świeczniki, doniczki, ramki do zdjęć, albumy, ceramika.
· Motywy do nanoszenia na przedmioty wycięte lub wyrwane z serwetek papierowych, ozdobnego papieru, gazet i magazynów, wydruków komputerowych.
· Narzędzia: nożyczki, nóż do tapet, żyletka, pędzle, a także gąbka kuchenna, waciki i patyczki kosmetyczne, chusteczki jednorazowe.
· Klej typu wikol lub białko jajka.
· Farby akrylowe, lakier.
Obecnie dostępnych jest na rynku wiele przyborów i materiałów produkowanych z myślą o osobach tworzących techniką decoupage. Można kupić gotowe przedmioty przygotowane specjalnie do ozdabiania, specjalistyczne kleje, farby i lakiery, a także media pozwalające postarzyć dany przedmiot np. przez stworzenie na nim charakterystycznych pęknięć.
Jadwiga Barcewicz (źródło:Wikipedia)
| | | Autorka prac Maria Szulga >> | | |
10 czerwca 2013 roku kolejna grupa naszych słuchaczy uczestniczyła w warsztatach kreatywności z decoupage.
Warsztaty prowadziła Pani Bogusława Zdanowicz.Program warsztatów j/n
1. Cel warsztatów
- Uświadomienie słuchaczom, że kreatywność można wyćwiczyć
- Zapoznanie słuchaczy z historią techniki decoupage
- Omówienie technik dekorowania i tworzenia nowych pzedmiotów
- Omówienie możliwości jakie daje technika decoupage
2. Treść warsztatów
a) omówienie przedmiotów, którym można nadać drugie życie stosując technikę decoupage
-odnawianie starych przedmiotów oraz tworzenie nowych
b) omówienie środków technicznych potrzebnych do pracy
c) omówienie materiałów stosowanych do zdobienia
d) omówienie sposobów nakładania kolejnych warstw farb i lakierów
3. Przedstawienie omówionych zasad w praktyce
a) przygotowanie miseczki szklanej i płyty CD do zdobienia
b) nakładanie pierwszej warstwy farby
c) nakładanie lakieru do spękań
d) nakładanie kolejnej warstwy farby
e) przygotowanie elementów dekoracyjnych
f) zdobienie przedmiotów
g) końcowe lakierowanie prac
h) wykonanie świecznika z pieńka brzozy
i) wykonanie kolczyków z przygotowanych elementów
4. Materiały i środki techniczne użyte podczas zajęć:
- miseczka szklana
- płyta CD
- płyta pilśniowa na kolczyki
- elementy biżuteryjne do kolczyków
- pieńki brzozy
- farba akrylowa do wykonania podkładu
- lakier do spękań
- farba akrylowa nawierzchniowa
- klej
- lakier
- serwetki i wydruki do zdobienia
5. Środki dydaktyczne.
- każdy uczestnik otrzyma w wersji papierowej informację dotyczącą kolejnych kroków zdobienia przedmiotów techniką decoupage
22 listopada 2012 odbyły się pierwsze warsztaty z kreatywności, w których uczestniczyło 15 osób.Techniki jakie poznaliśmy pobudziły naszą wyobrażnię. Ubarwić mogą nasze dni codzienne, ale również są inpiracją do tworzenia małych dzieł sztuki. Jest to wspaniały sposób na świetne spędzanie czasu podczas długich zimowych wieczorów.
Fot.Maria Szulga
W dniu 29 listopada 2012r. odbyły sie warsztaty z kreatywności - Decoupage, wszystkich trzech grup słuchaczy UTW uczestników projektu 'Silni zdrowiem". Niżej są pokazane poszczególne etapy powstawania bombek na choinkę.
fot. Maria Makal
W dniu 6 grudnia 2012 r. odbyły się warsztaty z kreatywności Decoupage III grupy słuchaczy UTW uczestników projektu "Silni zdrowiem".
fot. Wiera Kottowicz
Co to jest drama?
Drama jako metoda pracy z grupą
Drama jest obecnie uważana za jedną z najbardziej efektywnych metod edukacyjno-profilaktycznych. Wykorzystuje ona naturalną umiejętność człowieka do wchodzenia w role.
Drama stosowana (ang. applied drama) ukierunkowuje się na wykorzystywanie potencjału ćwiczeń i technik dramowych do realizacji zamierzonych zmian edukacyjnych i społecznych.
Zajęcia dramowe przyczyniają się m.in. do łatwiejszego przyswajania wiedzy, rozwijania elastyczności, kreatywności, pewności siebie, przedsiębiorczości i aktywności społecznej.
W dramie poprzez wchodzenie w różne role mamy okazje obserwować i przeżywać nie tylko reakcje wypływające z naszych osobistych doświadczeń, lecz także te, które wynikają z roli. Mamy możliwość spojrzenia z dystansu i przeanalizowania sytuacji problemowych, nazwania emocji, które im towarzyszą, zrozumienia lepiej siebie i innych oraz trenowania nowych zachowań i umiejętności.
Drama tworzy sytuacje edukacyjne poprzez angażowanie uczestników na trzech poziomach:
· fizycznym (zaangażowanie ruchu, ciała w trakcie improwizacji)
· emocjonalnym (zaangażowanie emocji w trakcie wchodzenia w role)
· intelektualnym (dyskusje i podsumowanie po improwizacjach)
Edukacyjna i profilaktyczna skuteczność dramy
Mówiąc o efektywności dramy wskazuje się, że jest ona skuteczną metodą pracy gdyż angażuje nie tylko na umysł, ale także serce, czyli uczucia. Identyfikacja i utożsamienie z odgrywanymi podczas improwizacji postaciami, to właściwie istota dramy. Jest to „bezpieczne doświadczanie“. Wykorzystywane w dramie improwizacje pozwalają przeżyć pewne doświadczenie w bezpiecznych warunkach, w tzw. płaszczu roli, bez ponoszenia realnych konsekwencji swoich działań, ale z możliwością wyciągnięcia z nich wniosków.
Drama przez swój specyficzny sposób pracy kształtuje z jednej strony umiejętności społeczne i intelektualne uczestników, takie jak: praca w grupie, współdziałanie, umiejętności efektywnej komunikacji, empatii etc., z drugiej zaś pozwala na wyrażenie siebie — własnych uczuć, myśli i doświadczeń. Dzięki temu możemy przyjrzeć się emocjom, sytuacjom problemowym i ich rozwiązaniom oraz poszerzyć możliwości rozumienia postaw i zachowań innych ludzi. Jedną z zasadniczych funkcji dramy jest ukazywanie motywów i konsekwencji określonego zachowania, analizowanie postaw i pobudzanie świadomości relacji międzyludzkich.
Nieważne, że działanie jest fikcyjne, ważne, że to działanie
-- Augusto Boal, znany na całym świecie praktyk dramy
Olbrzymią zaletą dramy jest także danie uczestnikom szansy dostrzeżenia możliwości tzw. innego, podkreślenie ich podmiotowości i sprawczości. "Tak, mogę się inaczej zachować, jeśli podejmę taką decyzję. To ode mnie zależy jak wygląda moje otoczenie, w jaki sposób ludzie się do mnie zwracają, jak mnie traktują" — to filozofia życia, która umiejętnie zaszczepiona z pewnością zwiększy szansę młodzieży na dokonywanie lepszych wyborów życiowych.
Drama, dzięki działaniom podjętym w świecie fikcji, ułatwia zmianę siebie w rzeczywistości. Pielęgnowanie tej zmiany, ciągłe testowanie i ćwiczenie nowych zachowań powoduje powstanie nowych, pozytywnych nawyków i adekwatnych mechanizmów zachowań.
Przykładowe techniki dramowe
Istnieje wiele technik dramowych i rożnych możliwości ich zastosowania (w zależności od celu zajęć). Oto krótkie opisy kilku z nich:
improwizacja - spontaniczna aktywność twórcza polegająca na odgrywaniu ról zarysowanych w sytuacjach dramowych, może służyć m.in. podnoszeniu kompetencji komunikacyjnych.
galeria - polega na prezentacji stanów wewnętrznych i emocji odgrywanych postaci; służy m.in. zwiększeniu empatii
prowadzący w roli - technika polega na wejściu prowadzącego w rolę postaci występującej w sytuacji dramowej; służy wprowadzeniu treści edukacyjnych
płaszcz eksperta - polega na powierzeniu grupie zadania zgodnego z kompetencjami ekspertów, w roli, których pozostają uczestnicy; służy wprowadzeniu treści edukacyjnych.
Jadwiga Barcewicz (źródło: Wikipedia)
W Klubie " Miraż" w Białystoku ul. Kozłowa 5 w dniu 11 grudnia 2012r. w godz. 9:00 - 13:00 w ramach projektu "Silni zdrowiem" rozpoczęły się trzydniowe warsztaty pt. "Kreatywność w oparciu o metodę dramy stosowanej". Głównym celem warsztatów jest pobudzenie kreatywności oraz rozwinięcie potencjału twórczego każdego z nas. Warsztaty prowadzi pani Marlena Zdanowicz.
fot. Tatiana Biała
WARSZTATY DRAMOWE
W dniach 27 - 29 maja 2013r. siedzibie Fundacji Civitas w Białymstoku ul. Waszyngtona 22 odbyły się kolejne w ramach projektu „SILNI ZDROWIEM” coraz bardziej popularne warsztaty z dramy, czyli metody wchodzenia w konkretne role.
„Drama jest obecnie uważana za jedną z najbardziej efektywnych metod edukacyjno-profilaktycznych. Wykorzystuje ona naturalną umiejętność człowieka do wchodzenia w role." Tajniki dramy jako metody pracy z grupą przybliżyła nam pani Marlena Zdanowicz praktykująca dramę w zakresie edukacji różnych grup wiekowych. Motywem przewodnim warsztatów była twórczość i kreatywność. Uczestniczyło 16 słuchaczy UTW uczestników projektu.
Dzień pierwszy (27.05.2013): przedstawianie się, wywiady, poznanie cech charakteru, praca z kartkami na ścianach cechujących dana osobę, opowiadanie o ostatnio przeczytanej książce, o pierwszej miłości, o wakacjach itd Poznaliśmy co to jest twórczość, co to jest kreatywność, odpowiadaliśmy i analizowaliśmy poniższe pytania i zagadnienia:
- Powody dla których przyszłam na te zajęcia?
- Na tych zajęciach najbardziej obawiam się…
- Zasady, które sprawią że będę czuć się dobrze na tych zajęciach…
Zadanie do domu: Co zrobiłam w ostatnim tygodniu twórczego?
Dzień drugi (28.05.2013): na początek ćwiczenia ruchowe w celu pobudzenia umysłu i ciała, zaś głównym tematem warsztatów – Motywacja :
- motywacja – dzisiaj
- umiejętności – jutro
- zdolności - ( przewijają się przez cały czas)
oraz konwencja i improwizacja – jako potencjał twórczej, angażującej atmosfery zajęć (wchodzenie w role).
Dzień trzeci (29.05.2013): ćwiczenia ruchowe pobudzające umysł i ciało, a tematem wiodącym: potencjał uczestników warsztatów
- oni o sobie
- inni o nich
- prezentacja potencjałów za pomocą symboli
- co ma na nie wpływ
- i jak je odkrywać?
Do ćwiczenia w domu:
10 najważniejszych pytań ( omówienie Curiosita)
- Kiedy najłatwiej mi być sobą? Jacy ludzie miejsca i czynności pozwolą mi najlepiej czuć się sobą?
- Czego mógłbym już dzisiaj poniechać, co rozpocząć lub zmienić, żeby polepszyć jakość mojego życia?
- Jaki jest mój największy talent?
- Jak mogę zarabiać na tym, co uwielbiam robić?
- Kto jest dla mnie najbardziej inspirującym wzorem?
- Jak mogę najlepiej przysłużyć się innym?
- Czego najbardziej pragnę?
- Jak postrzegają mnie: mój najbliższy przyjaciel, najgorszy wróg, szef, dzieci, współpracownicy itd.?
- Jakie dobrodziejstwa przynosi mi życie?
- Jaką spuściznę chciałbym pozostawić po sobie?
Takie warsztaty to wspaniałe rozgrzanie umysłu, otwarcie na inne sposoby patrzenia na świat. Fantastyczna zabawa w przyjaznej atmosferze.
Tekst & foto Jadwiga Barcewicz
KREATYWNOŚĆ W FOTOGRAFII.
Fotografia, to temat rzeka. Można dużo mówić, pisać, pokazywać. Najważniejsze, aby połączyć kreatywność z umiejętnościami technicznymi, i to jest tematem min. warsztatów kreatywności drugiego etapu w ramach projektu „Silni zdrowiem”.
W warsztatach uczestniczą słuchacze naszego UTW, którzy posiadają minimum wiedzy z zakresu fotografii i filmowania, fotografowanie jest ich pasją, mają własny sprzęt do fotografowania oraz przejawiają chęć podnoszenia swojej wiedzy w tym zakresie oraz wyzwolenie fotograficznej kreatywności poprzez: obserwację, próbowanie, eksperymentowanie i pomysły.
Na pewno jakieś próby kreatywności fotograficznej już podejmujemy i pewnie przez to lepiej nam się żyje. W życiu chodzi o to aby marzyć, a my te marzenia już realizujemy, pozwalają one nam dać upust szkodliwej energii i wyzwalają dobrą. Wtedy jest chęć by coś powtórzyć, pobawić się obrazem, plastycznością człowieka, fotografią można formować, lepić, sklejać …czyli po prostu dobrze się tym bawić, tak jest przynajmniej ze mną.
Kreatywność w fotografii to patrzenie naszą wyobraźnią, czyli wtedy gdy chcemy pokazać coś czego tak naprawdę nie zobaczymy gołym okiem, obraz który za chwilę się ulotni i już się nie powtórzy , połączone z odrobiną uczuć, przeżyć.
Kreatywność jest umiejętnością spojrzenia na otaczający nas świat z innej niż zwykle perspektywy, co powoduje że staje się on zupełnie nieoczekiwanie niezwykły. Fascynującym jest fakt, że można zatrzymać na fotografii czas, że tematów do zdjęć nie trzeba szukać daleko, a wystarczy wyjść na spacer po deszczu i uważnie spojrzeć na odbicia w kałużach, do lasu, nad rzekę, nad jezioro kiedy wschodzi lub zachodzi słońce itd…
Uczestnicy tych warsztatów aparaty fotograficzne noszą przy sobie, obserwują świat, fotografują, chodzą na wystawy, zamieszczają swoje zdjęcia na stronie internetowej naszego UTW.
Nawet jak nie mają pomysłu na zdjęcie, to po prostu je robią. Tak jest na tym etapie, że musimy zrobić kilkadziesiąt a nawet i więcej beznadziejnych zdjęć tzw. „rozbiegowych” , żeby nakręcić się na nieco kreatywne fotografowanie. Tej „nieco” kreatywności oraz umiejętności robienia lepszych zdjęć chcemy się nauczyć podczas tych warsztatów.
A inspiracją do tego może być wszystko i nic ….bo kreatywność zaczyna się od nas samych!
Jadwiga Barcewicz
WARSZTATY Z KREATYWNOŚCI FOTOGRAFII
W miesiącu lutym w ramach realizacji drugiej części projektu MPPiPS „Silni zdrowiem” rozpoczęły się warsztaty z kreatywności. Tematem tych warsztatów jest fotografowanie i filmowanie. Zajęcia odbywają się dwa razy w tygodniu a prowadzi pan Marcin Idźkowski. Podczas pierwszych zajęć było zapoznanie się uczestników warsztatów oraz prezentacja wybranych z własnych bibliotek 10 wykonanych osobiście fotografii.
Na kolejnych drugich zajęciach 27 lutego 2013r. ciąg dalszy prezentacji zdjęć uczestników warsztatów oraz poznanie zasad kompozycji klasycznej.
Warsztaty z kreatywności w fotografii w dniu 1marca 2013r. w plenerze na ogrodach Pałacu Branickich. Tematem pleneru były plany zdjęciowe.
Tematem warsztatow w dniu 4 marca 2013r. były krótkie reżyserowane scenki zdjęciowe i przedstawianie ich za pomocą zdjęć.
Kolejne warsztaty z kreatywności o tematyce fotograficznej i filmowej odbyły się w dniu 8 marca 2013. Omawialiśmy „nasze historie” utworzone na poprzednich zajęciach, "złoty podział" w fotografii, jak należy wykorzystywać aspekt tego podziału, jak odczytujemy zdjęcia, jak fotografować rytm, ruch …
Na warsztatach z kreatywności fotografii w dniu 18.03.2013 poznawaliśmy program do obróbki zdjęć Digital Photo Professional:
- przenoszenie z aparatu fotograficznego
- zapisywanie zdjęć w raw i jpeg
- obróbka zdjęć
- archiwizowanie
W dniu 19.04.2013 omawialiśmy zdjęcia przetworzone w programie jako praca domowa oraz jak robić zdjęcia w górach, w pełnym słońcu, w ciemnych pomieszczeniach, światło w fotografii, o filtrach polaryzacyjnych, o decydującym momencie, zdjęcia z fotografii ulicznej, kręcenie filmików itd...
7 maja 2013 umówiliśmy się na zajęcia w plenerze w Parku Zwierzynieckim . Mieliśmy prowadzić rozmowy i kręcić filmiki, filmować ruch, ćwiczyć ustawianie głosu… Niestety o umówionej godzinie zaczął padać deszcz , który popsuł nam plany i w związku z tym udaliśmy się do zoo, gdzie zwierzęta i ptaki nie bały się deszczu i mogliśmy je fotografować.
Tekst & fot. Jadwiga Barcewicz
|
|